بی مقدمه
در روایات آمده است که پیامبر اکرم (ص) با کودکان بسیار با نرمی برخورد می نمود وبسیار ایشان را دوست میداشت تا آنجا که سجده خود را آنقدر ادامه دادند تا بازی حسنین در آن حال تمام شود ویا مولا امیرالمومنین در کوچه ها با کودکان همبازی میشدند ویا به کودکان بالاخص کودکان یتیم توجه ومحبت بی حدی روا می داشتند و گواه این مطلب کاسه های شیری بود که شاید هر کدام خود چند وعده غذا برای کودکانی بود که پشت در بیت امیر المومنین با چشمانی گریان درانتظار بودند تا مرحمی باشند بر زخم ضربت آن لعین نهروانی...

اما در این میان چه شد که در عصر ماهواره واتم - عصر تمدن و دفاع از حقوق بشر!!!!!! مسئله سوء تغذیه از آغاز تهاجم امریکا به عراق تا کنون دو برابر شده در حالی که تا ده سال پیش معضل کودکان عراقی ابتلا به بیماریهای ناشی از چاقی بود .
یا کودکان سرباز   حدود 40درصد تمامی سربازان جمهوری کنگو را تشکیل میدهند ونیمی از این کودکان دخترانی هستند که به زور مورد استفاده وبردگی جنسی قرار میگیرند ... ویا کودکان هندی که طبق بر آوردها حدود 12 میلیون نفر از آنها بجای رفتن به مدرسه به انجام کارهای سخت مشغولند.......
وحتی در بریتانیا که جزء کشورهای توسعه یافته جهان است !!!! بیش 3 میلیون نفر از کودکانی که در مرز نوجوانی اند با مشکلاتی چون استعمال سیگار و الکل وبارداری دست وپنجه نرم میکنند .
در آخر در ایران عزیز خودمان با کمی دقت در میابیم که کودکان در اکثر خانواده ها قربانی مسائل معیشتی میشوند و پدرها ومادر ها زمان کافی برای آموزش آموزه های معنوی و مهارتهای زندگی را برای کودکان خود نمی گذارند دلیل آن هم تلاش برای بر طرف کردن نیازهای مادی خانواده است......
واین همان راه گمشده ایست که آینده همین کودکان را با مسائل و ناهمواریهایی روبرو میکند وباعث عدم موفقیت خیل کودکان امروز یعنی آینده سازان فردا در مواجهه با مشکلات پیش روی آنها میشود وبا کمی تامل و
تدبیر میتوان کلید حل این مشکلات را در مکتب الهی اسلام پیدا کرد.............
                                                                                                                        
                                                                                                                     الاحقر ع. ر. ف

                                           بسم الرب شهداء والصدیقین
      صبح صادق (بامداد عید سعید غدیرخم)
     هیچ مطلعی زیباتر از یاد عظمت والای خاندان عصمت وطهارت نیست پس این گونه میسرایم......
منبع:
(تفسیر فرات کوفی-ص 14ذیل آیه 172 سوره اعراف  .......الست بربکم..قالوبلی)
      به یاد آورزمانی را که پروردگار تو از بنی آدم پیمان گرفت ....که ایا من معبود شما نیستم :
      گفتند آری...(س اعراف ایه 172 )
امام باقر(ع)فرمودنداگر مردم میدانستند ازچه زمانی علی (ع)امیر المومنین نامیده شده است حتی
دو نفرهم در مورد او اختلاف نمی کردند .راوی گوید عرض کردم ازچه زمانی ؟امام فرمودند:
قبل از خلق این عالم یعنی درعالم اظله(ذر) هنگامی که خداوند از فرزندان آدم پیمان گرفت وآنها را
بر خودشان گواه گرفت وفرمود آیا من پروردگار شما نیستم؟همه  گفتند :بلی وآیا محمد (ص)پیامبرو
علی(ع)امیرالمومنین ولی شما نیست؟ از آن زمان علی (ع) امیرالمومنین نامیده شد.
البته درسایر روایات چنین بیان گردیده که عده کمی پاسخ مثبت دادندو بسیاری ولایت ایشان را انکار کردند.
وآن ماشیعیان بودیم که بااختیارخود به این نعمت عظیم گواهی دادیم .
حال به خود ببالیم وترانه  شادی بگسترانیم که ولی و مقتدای ما علی(ع)است و بدانیم و بخواهیم که عشق
علی (ع)و خاندانش در تارو پود وجودمان ریشه گسترانیده و  بگستراند.....
و با یقین همچو خلیل درگاه احدیت  و همچون حبیب بارگاه وحدانیت ندای اشهدان علیا ولی الله را نه با زبان ظاهر بلکه با رحیل لاهوتی به عرش برسانیم.
                                                                              یامحمد و علی
                                                                              الاحقر ع . ر. ف